Τι ειναι το πεταγμα...;ποσο ψηλα πετας...;προς τα που πετας...;εισαι με αλλους μαζι ή πετας μονος...;τα φτερα σου τα φροντιζεις...;
Τον καιρο εκεινο συνηθιζα να εχω ολες τις απαντησεις...ηταν απλες...υπηρχε αθωοτητα...υπηρχε πιστη...υπηρχαν πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους...πολλα να πιαστεις και να θεωρεισαι αυτονομος...ολοκληρωμενος...
πετας = εισαι ελευθερος...τοσο απλο μεσα μου...!
Υστερα περασαν τα χρονια...η αθωοτητα δεν υπηρχε πια...ουτε και η πιστη...και πολλα που μας καθοριζουν ως ανθρωπους γενικα αλλα και προσωπικα περασαν σε ενα χτες που δεν γυριζει πισω...επαναπροσδιορισμος...
Μπορει να γουσταρεις να πετας σε γκριζους ουρανους ετοιμους να ριξουν μπορα ενω τα υπολοιπα πετουμενα να κρυβονται κατω απο υποστεγα...
Μπορει να γουσταρεις να πετας κοντρα στον ανεμο ενω τα υπολοιπα πετουμενα να προστατευονται απο το κρυο...
Μπορει να θες να φτασεις στον ηλιο και να καις τις φτερουγες σου ενω τα υπολοιπα πετουμενα σε κοροιδευουν και σε λενε αφελη...
Μπορει να καις,να βρεχεις και να σκορπας τις φτερουγες σου επειδη ετσι θελεις...επειδη το δικο σου πεταγμα προς καποια κατευθυνση να δινει νοημα στη ζωη σου...να δινει χαρα και ολοκληρωση εκει που τα υπολοιπα,ας τα πουμε, πουλια δεν βρισκουν καμια λογικη σε αυτο που κανεις...και ποιος μιλησε για λογικη...;για πεταγμα μιλαμε...
Ολοι δεν πεταμε...αυτη ειναι μια δυσκολη αληθεια για πολλους...καποιοι συνειδητα επιλεγουν να πατανε γερα στη γη...εχω γνωρισει πολλους τετοιους...φιλους,αγαπημενους,,απλους γνωστους...ειναι κι αυτο μια επιλογη...καποιοι πετουν αλλα καποτε αποφασιζουν να μαζεψουν τα φτερα τους...ισως για παντα...αλλοι παλι τα μαζευουν,τα ξανανοιγουν...καποιες φορες ηταν τετοια η πτηση που αφησε τραυματα και περιμενουν να γιανουν οι πληγες για να τα ξανανοιξουν για το επομενο ταξιδι...υπαρχουν πολλα ειδη...
Οταν ημουν παιδι προσπαθησα να πεταξω προς το ουρανιο τοξο...η μαμα μου φοβηθηκε κι απο τοτε ημουν συνετη ως προς αυτο...ομως ποτε δεν επαψα να πιστευω πως μια μερα θα το κανω...αργοτερα το "πεταγμα" πηρε αλλη μορφη...παλι η μαμα μου αυτη τη φορα πιο προβληματισμενη αλλα με μια λαμψη μεσα στα ματια της,ισως και να ηταν φοβος μου ειπε..."παιδι μου δεν ειναι τοσο ευκολο αυτο που επιλεγεις..."αργοτερα μου το ειπαν κι αλλοι...με πολλους και διαφορους τροπους...
"δεν μπορεις να εισαι ετσι..."
"δεν πρεπει να εισαι ετσι γιατι την πατας...πληγωνεσαι...δεν ειναι ετσι ο κοσμος δυστηχως..."
"δεν σκεφτεσαι λογικα..."
"δεν...δεν...δεν..."
καποτε βρεθηκε καποιος καλη του ωρα που "ηξερε"...ναι φυσικα και μπορεις μου ειπε...απλα να...
θα εισαι μονη σου...
ναι...το εχω καταλαβει του απαντησα...
και η μοναξια εχει πολλες μορφες...δεν οριοθετειται ουτε σε τοιχους,ουτε σε αποντες ανθρωπους και χρονους...γενικα δεν οριοθετειται τιποτα θαρρω σε αυτο το περασμα μας απο αυτη τη ζωη...αλλα και παλι...αυτο ειναι μια επιλογη οπως και η καθε μας στιγμη...
Καθε που εβρισκα μια λεξη απο στομα καποιου να μου ταιριαζει...ενα τραγουδι...εναν στιχο...πιστευα πως αυτη η "μοναξια" δεν ειναι παρα κατι που αλλαζει και πως πλησιαζω σε αυτον τον αλλο κι εκεινος σε μενα...υπηρξαν συναντησεις που αφησαν ομορφη γευση και μυρωδια...υπηρξαν στιγμες που η μοναξια δεν ηταν τοσο μονη...αλλα ηταν ισως ενα διαλειμμα...μαλλον καλυτερα ηταν ενα κατεβασμα στη γη για λιγο...
Προσπαθησα πολυ γιατι το ηθελα πολυ να εξηγησω πως ειμαι και τι ειμαι...ηθελα πολυ σε αυτο το πεταγμα να βρω καποιον να ταξιδεψει μαζι μου...δεν ειμαι κατι συγκλονιστικο...ειμαι κατι ιδιαιτερο καθως φαινεται...δεν ειχα ποτε αυτη την αποψη για μενα αλλα φαινεται πως αυτον τον χαρακτηρισμο μου κολησαν...και για να πω την αληθεια τον προτιμω απο ολες τις γνωστες αηδιες του στυλ ευαισθητη,ρομαντικη,ονειροπολα...ο καθενας μας ειναι ξεχωριστος και ιδιαιτερος...τυγχανει οι δικες μου ιδιαιτεροτητες να ειναι αυτες...πορευτηκα με αυτες...πληγωθηκα ναι...εφαγα τα μουτρα μου ναι...προδωθηκα ναι...αλλα τις αγαπησα,τις πιστεψα,τις υπερασπιστηκα ακομη και με το αιμα και τον πονο της ψυχης μου...
Λοιπον ειναι επιλογη να ειμαι ετσι...δεν ειναι πως δεν βαζω μυαλο...ετσι γεννηθηκα και ετσι θελω να πεθανω...οντας καποια που δεν ταιριαξε σε αυτον τον κοσμο γιατι πολυ απλα ουτε και αυτος της ταιριαζε...καποια που μπορει να πεταξει σε βροχερους ουρανους,σε αερηδες κοντρα,στον ηλιο διπλα...κι οταν καει,βραχει,σπασει...θα μαζευτει,θα φροντισει τα φτερα της και καποια στιγμη παλι θα πεταξει...και παλι για τα ιδια ακριβως μερη...'η ισως και για αλλα που θα ανακαλυψει στην πορεια...
