Ποσες φορες αληθεια συναρμολογησες τη διαμελισμενη σου ψυχη...;

Σαμπως θυμασαι...;

Ποσες νυχτες τρυπησες,για να βγεις στο φως...;

Ποση βροχη καταπιες...;

Ποσους ανεμους εκρυψες στην αγκαλια σου...;

Τωρα μου γραφεις..."Ειμαι καλα.Βρηκα μια θεση στη ζωη.Μπορει προσωρινα.Αλλα να ξερεις ειναι θεωρειο!Επιτελους μου χαριστηκε Ο Θεος"

Αμ,δε στη χαρισε Ο Θεος τη θεση,ματια μου.

Στην πουλησε.Και μαλιστα,πανακριβα!

Αλκυονη Παπαδακη